woensdag 7 mei 2014

Wil Albeda

Wil Albeda overleden.....


Gisteren vernamen we het overlijden van prof W. Albeda.
Hij was minister van sociale zaken, alweer een tijd geleden.
Zijn moeder was de buurvrouw van Gelske. Op een dag kreeg Gelske
een keukenrekje van haar. Je kent ze vast nog wel:   Zand-Zeep-Soda-bakjes


die in een metalen houder aan de muur te hangen was.
Welnu.....dat stelletje hangt nu bij óns in de keuken, en kleine Willie heeft hier-
mee zijn kleine handjes gewassen........  Vind ik leuk!



                                                                                              Wim Soldaat

zondag 4 mei 2014

 

Wat is een naam????

Unthy Phum.

Ja,weer eens een zondagmiddag. Mijn gedachten gaan weer uit naar zo'n 65 jaar geleden.
Wij woonden in de Bentickslaan in Hoogeveen en schuin tegenover ons woonde een vriendje
met de naam Hans Brandsma.  We zaten allebei in de 2e klas van het voortgezet onderwijs en
vaak speelden wij met elkaar.  Op school hadden we enkele woorden Duits geleerd en we vonden
het heel interessant om Deutsch zu sprechen mit einander.  Zo noemde Hans zich Hanser en ik kreeg
de naam van Pim.  Hanser und die Pim.  Nou dat klonk!!!
Maar het bleef jaren lang zo met dien verstande dat de uitspraak wel enigszins verbasterde.
Zo werd door onze andere vriendjes mijn naam veranderde in Pum (spreek uit: POEM).
Ik vond het interessant om het nog meer te vervreemden en ook allemaal vriendjes noemden mij
(zie ondertitel)  UNTHY PHUM.
We werden ouder en ook de vriendenkring veranderde maar mijn bijnam niet.
Zo gebeurde het dat ik op een gegeven moment bij mensen kwam, waar ik eigenlijk al jaren kind aan huis was, ontdekten dat ik een zoon was van meneer en mevrouw Soldaat.
Het kan ook zijn dat men altijd heeft gedacht dat ik een aangenomen kind van die familie was en in die tijd durfde men het openlijk niet te vragen. Ja, zo ging dat toen.
Zou het eentje zijn uit Saoudi- Arabie?  Of een andere zandbakstaat?  Ik was toen nog wel erg donker van haartjes. Maar ja....!  Zoiets vroeg je toch niet?
Nou, aan allen die mij nog met deze naam kennen........ ik ben echt
                                                                                                                Wim Soldaat



zaterdag 3 mei 2014

 1 nacht detentie........

2 daagjes weg.....



Vorige week zijn Gelske en ik een paar dagen op stap gegaan.  Zomaar, we wilden effe weg!
Waar gaan we heen?  Ineens kreeg ik een idee.  We waren wel 30 jaar geleden, ooit eens in het Zuiderzeemuseum geweest.  Zullen we weer 's?  Zullen we een paar boterhammen meenemen, je weet maar nooit  en ook wat drinkbaars....  Op de compie een hotel uitgezocht en vonden er een in Hoorn.  Wij op weg.  Eerst maar eens richting  Lelystad, de dijk naar Enkhuizen op en halverwege een "bakkie doen".  Leuk om het weer eens te zien, dat water, de palingfuiken,   de bootjes,
je ziet dat niet elke dag op de Dwingelerheide.
Het museum was snel gevonden want als je de dijk afkomt is het meteen links om de hoek.
Wat bijzonder is, je komt in een hal waar je de toegangskaarten koopt en loopt door naar een steiger.
Elke 10 minuten vertrekt er een boot die je naar de ingang van het museum vaart.  Een leuke overtocht en na ca 15 min. ga je aan wal en word je losgelaten.  Ik ga niet het museum op papier zetten je moet er echt zelf eens bekijken als je er nog nooit geweest bent.  Veel foto's gemaakt. Er waren zoveel mooie hoekjes en doorkijkjes!!!
Na 3 uur rondgelopen hebben vonden we het wel goed, al waren er een grote hoeveelheid terrasjes.


Nou, we gaan op weg naar ons hotel.  Richting Hoorn. En toen begon de narigheid.  In Hoorn  hebben we elke windrichting gezien. Maar we wilden graag een bordje zien dat ons naar het hotel zou verwijzen.  Ha, we hebben een TomTom.  Adres onbekend.....Naam hotel onbekend.. Na 1 uur het gehele Hoornse wel 3 keer gezien te hebben ten einde raad een oud uitziende Hoornaar ( of hoe heet zo'n inboorling?) de weg gevraagd.  "Nooit van gehoord ,meneer!"   Gelske werd enigszins door "ene
groote beangstigtheyt" bevangen met de woorden: "we komen er NOOIT!!!!"     Nou, nu voor de 4e keer een doodlopende weg in en dan maar zien waar die eindigt en waaratje,wat lazen we?  Een bord met: " Hotel Oostereiland"  Met als ondertitel: Gevangenishotel.  En  inderdaad het hotel was een oude gevangenis van de stad Hoorn.  Mooie ligging aan de jachthaven. Binnen een keurig nette entree.  We kregen CEL 402 als kamer toegewezen.  Interessant en tegelijk ook beklemmend.
4 Kale betonnen wanden met een hoog geplaatst raam,met tralies. Vanaf de grond kon je alleen de lucht zien.  Verder 1 kale peer als lichtpuntje en 1 tafeltje met stoeltje. Men had van 3 cellen 2 hotelkamers
gemaakt met ertussen 2 bad-"cellen".  Wel was er een stukje comfort.... een echt 2- persoonsbed. maar hoe kom je erin? Rondom het bed was nog 12 cm. ruimte om te lopen. Maar al schuivelend konden we onze sponde bereiken.  
En toch.....we hebben heerlijk geslapen die ene nacht in de bajus.
Oh,ja  na enkele dagen vonden we enkele boterhammen met iets drinkbaars in de auto........


                                                                               Wim Soldaat