Wie is er raar???

In mijn vorige blog is er iets vreemds aan de hand.....

Na verzending las ik bij het naboorsen van het tramgeluid "fris-kras door mijn rails"  dit moet zijn :

 Kris-kras-------

Ook kent de computer het woord fingeren niet en maakt er  fixeren van bij de naam van Yolanthe.

Ben ik nou raar of de correctie-hulp in mijn flapdoos?                   Wim

Gedichten of wat er voor door moet gaan!!!

Jullie hebben al kunnen lezen dat ik mijn kamer heb opgeruimd.

Ook lazen jullie dat je dat nooit moet doen want wat je tegen komt neemt zo'n 95% van je tijd in beslag.

Zo kwam ik een schriftje tegen met gedicht-probeersels,  Vanaf mijn 14e (pubertje dus) kon ik mij het beste uiten in een rijmelaarijtje.   

Toen ik het weer  las kwam hetzelfde gevoel van toen weer boven,zeker voer voor psychologen.

Ik weet aangenaam weinig van dicht-kunst dus lees en huiver mee.

Ooit liep ik een blauwtje en op weg naar huis kwam ik langs een weiland.

Ik kon het blijkbaar niet laten tegen de koeien te praten om mijn verdriet te uiten en schreef:

           "Zij begrepen mij,

            allen maar door ze aan te kijken

            hoe droef ik was."


In Utrecht had ik een scharrel,op weg naar huis kolkte het in mij .....
    Oh,mooi Yolanthe, Oh lief Yolanthe,    ( gefingeerde naam!)
    Dronken van liefde ga ik fris-krassend mijn weg.
Ja.ja,wat een vondst hè?  Iets om over na te denken.


Ooit had ik iets gelezen over DADA-ISME  nou ik vond het prachtig en schreef:
     De gele luchten
     boven het blauwe graan                Hoe gek kun je zijn,nietwaar?


Dit is wel een leuke:   Een puberale vuursteen-pad
                                    had
                                    het met zichzelf gehad
                                    en koos het einde levenspad
                                    aan het Wad
                                    ik vond hem op het rijwielpad
                                    dood zat! 
Welk één verrassende eindzin,hoor ik je denken.




Ik wil je niet langer  vervelen maar wie weet vind je zelf wel eens wat uit je jonge jaren die hoe dan ook toch nog tegen je spreken.                      
                                                                          Hoi hè!                Wim Soldaat




                                                                                                            

even bijkletsen

Even bijkletsen....

.....over van alles uit onze biotoop.

Zojuist liep ik door de tuin waar achterin 3 beukenbomen staan,verdeeld over onze tuinen.
"s Zomers geven ze een heerlijke schaduw,maar nu merk ik dat er zo ontzettend veel blad aan zit.
Met een windje régent het bladeren.  Nu ze NEER vallen,vallen ze OP. Ze hebben er bepaalt geen zin meer in. Het ritselt zo lekker als je er door loopt,doet me denken aan de laan waar we vroeger woonden en als jochie fijn schoppen met dat spul. Even dacht ik om in mijn uterus ( zie Blog van Wim d.d.: 12 aug.2014) te gaan zitten. Het is ca 17o C.
Zoals velen weten hebben Gelske en ik ons 35 jarig huwelijk gevierd met  het hele nageslacht.
16 nakomelingen bij Bloem&Ri.  een geweldige dag gehad.  Een week ervoor kochten we een auto,
Eerst zou het een Renault Scenic worden maar na rijp beraad en nog een diepere greep in de buidel is het toch een Nissan Juke geworden.  Een leuke voorkant met iets (te) hoge motorkap met er bovenop, links en rechts,twee leuke bolle lampjes,die als ik er zin in heb, mijn voorgenomen richting aangeven,die mij de gelijkenis van een "pronte dame" in gedachten schoot.

Aangezien ik van huis uit een chaoot ben,` ik noem het liever eufemistisch, enigszins rommelig'' moest nu eindelijk mijn kamer eens opgeruimd worden.
Nooit doen mensen, want als je oude dia's en oude draaiboeken tegenkomt,van ooit opgenomen films,dan gaat je vorige leven weer opbloeien en kost zeeèn van tijd.  Het is voor je het weet weer lunchtijd en dan merk je dat je nog maar 5% bent opgeschoten. En als het niet snel genoeg gaat staat Gelske als klaar met een stofdoek en stofzuiger.  Nou moet je weten dat ik het stof van de ene plaats naar de andere blaas. Maar ik kan nu mijn kont weer keren en het ruikt inderdaad frisser.  Dank aan Gelske!!! MAAR eerder kon ik alles blindelings vinden, en NÚ.......

Oke, je weet weer wat.....tot de volgende keer.   Wim

Sint Nicolaas....of  Ouwe Nicky?

Wat doen we ermee?

De slavenhandel is al begonnen in ca. 1500 na Chr. dus eigenlijk al 500 jaar geleden.
We werden er rijk van, we hebben op school al het een en ander geleerd over de Gouden Eeuw.
Mensen,mensen wat waren we een handelaarsvolkje.  Ook de VOC niet te vergeten......
En nu,ineens.... Zwarte Piet is een afspiegeling van de zielige neger die als slaaf werd verkocht.
Ik ken alleen slaven die met  een koord om de nek meegevoerd werd door een blanke rijkaard.
Echt geen vrolijke springerige dansende "zwarte" meneer. Iemand die snoepjes ronddeelt aan kindertjes.  Hoe moet ik dat nu gaan zien????   Laat mij maar kind blijven en er in geloven dat hij mij een cadeautje brengt. Ook moet ik mij zeker schamen dat ik zojuist een Nissan Juke heb gekocht in de kleur ZWART!!! Ook durf ik geen Zwarte koffie meer te bestellen op het terras om niet als rassenhater te worden aangezien.
Maar dan die Sinterklaas,is hij nu plotseling een kinderlokker misschien?  Mag hij mijn kleindochtertje niet even op schoot nemen?  Er zijn wel meer bisschoppen die dat deden, las ik.
De kranten stonden er vol van.   Oké, dus in de toekomst alleen maar Bonte Pieten? maar dat zijn toch vogels? Dat zwarte pieten ook rare vogels zijn weet ik wel maar dan ook geen SINT Nicolaas meer,de afspiegeling van de rijke blanke rijke slavenhandelaar.
Wat moeten we nu dan toch voor de lieve kleintjes bedenken ten behoeve van de commercie?
Voorstel: trek je niets aan van die z.g."vernieuwers" want binnen de kortste keren wordt Sint Nicolaas  iets van.. Ouwe Nicky. Och arme!
                                                                                     Tot de volgende keer.......  Wim

   35 jaar !!!!!!

een leuk feest !!!!!


4 oktober 2014.
Gelske en ik zijn 35jaar getrouwd.  Dat moet wel gevierd worden want op onze leeftijd, wie weet, haal je de 40 of 50 jaar niet meer.  Niet getreurd we hadden de boerderij "BLOEM+RI" in Hees afgehuurd. Een leuke ambiance in boerse stijl.  Buiten een groot terras en achter de zaak een enorme hoop nóg enormere keien, opgegraven door de eigenaar zelf, ooit.    EN... de zon deed zijn best.
Om kort te gaan,Koffie met eigen gebakken appeltaart een héél apart recept van Coby,de bazin.
Iedereen was prima op tijd en dan krijg het z.g.n.  Cadeau-moment.  Overladen met de meest mooie, leuke, liefdevolle ,hartelijke  en wat dies meer zij, gaven uit gulle hand.
Daar hoort een dankwoord bij.  Ik kreeg de tip van Gelske om niet in mijn afwijking te vervallen van uitgebreide toespraken te houden, memoreerde (en ik dacht een beetje humoristisch te zijn) hoe wij aan elkaar waren gekomen.  Onze kinderen waren toen 7 en 11 jaar en hebben alle belevenissen min of meer moeten aanschouwen en meebeleven. Maar in die 35 jaren is de familie nogal uitgebreid en velen wisten er weinig van.  Ik vertelde hen dat men in het compu-loze tijdperk een advertentie in de krant plaatste en nu zet men een date op die flapdoos, klepdinges, of hoe noem je dat kreng tegenwoordig( waarop mijn schoonzoon riep: "Das een laptop,Pa!")  
Al gauw werden we binnen geroepen door onze Gastvrouw, Coby.    Wat had ze een leuk idee voor ons.  Om de tijd wat aangenaam te vullen kregen we ieder een schildersdoek voorgelegd.  Nog maagdelijk wit. Daarbij kregen wij elk een schoteltje met één kleur verf,  ieder en andere kleur, plus één penseel en een glas water.  We waren allemaal in een soort t-shirt gehesen dus konden we naar hartenlust kliederen. NOU DAT WERD ER OOK GEDAAN!!!.  na elke 2 minuten ging de kookwekker af en moest je je kunstwerk doorgeven aan je buurman/-vrouw die het verder moest bewerken, met een andere kleur.  Leuk idee en het werd naarmate het spel verder vorderde steeds hilarischer.  Aan het eind van de avond was het spul gedroogd en mocht ieder zijn "kunstwerk"mee naar huis nemen.
Maar nog was het einde niet...nee, nee!  Een smakelijk uitziend koud en warm buffet met allerlei lekker ruikende en smakende happen en hapjes met en zonder knoflook diende zich aan met een heerlijke soep als startpunt......en een dessert was ook al snel verorberd.


Om 8 uur excact was het na de koffie ophoepelen geblazen, ieder voldaan en volgepropt,dacht ik.


Lieve mensen, kinderen en kleinkinderen met alle aanhang, jullie hebben ons een zeer waardevolle dag geschonken die lang zal heugen...
 
                                                                      (o)-ma Gelske en (O)-pa Wim
,

        Heb je nog even geduld?


         De afgelopen weken heb ik het nogal druk gehad, maar aangezien het komende week kouder 
         natter gaat worden hoop ik jullie, als lezers weer een of meer blog te laten zien.
         Ja, we zijn 35 jaar getrouwd en geven vandaag een feessie en ook hebben we een andere auto
         gekocht een Nissan Juke.  Nou later hier meer over want we hebben er nogal wat troubles over
         gehad.
                                                                                      tot lees.....Wim Soldaat
                                                                                                       voor intimi: Unthy Phum

Een na-zomer blogje

Een na-zomer blogje.........

Begin September.  De bomen gaan al geel kleuren en verliezen hun blad. We kunnen door de bomen het bos weer zien. Och, na deze zomer, die toch wel goed te noemen is, is het toch wel weer mooi om de lage zon weer  "ladders" onder zich te zien plaatsen als hij door de bomen schijnt in de mistige flarden. Ik zag ze vorige week toen we een weekje in Lunteren waren. We hadden een chalet gehuurd op een landgoed. "s morgens vroeg eruit, gordijnen open en verwonderd kijken.....mist en zon.....
    Het landgoed heet "de Schele Berg". Vroeger was het een deftige State, maar door de jaren heen  was het verwaarloosd.  Tot 1935.  Het is toen in het kader van Werkvoorziening door werkloze jongeren herbouwd.  Ooit heb ik een cursus Architectuur gevolgd, en voor de liefhebbers kan ik melden dat het is gebouwd in de DELFTSE STIJL. Donker-bruin-rode steen die z.g. diepgevoegd is.
Het geeft een chique uitstraling.  Heerlijk gelegen, in grote bossen.    We maakten dan ook elke dag  een fietstocht o.a. over de Hooge Veluwe.  En waratje...we zagen daar een reebok, rustig grazend.
Keek op en ging door terwijl hij steeds dichterbij kwam.  Later in de week zagen we in een weiland een wild zwijn, niet zo rustig als de reebok maar het hele grasland omwoelend en even later dook hij het maïsveld in.   Ook naast de fietspaden was het goed raak geweest. Wat kunnen die beesten de berm verbouwen, zeg! 
Ons keukentje nodigde niet uit tot culinaire uitspattingen dus besloten we ons  " dagelijks brood " elders te halen.  Restaurantjes genoeg maar niet zo, dat het seizoen met de "Grijze duiven" rekening is gehouden, er waren n.l. veel lege terrasjes.  Logisch, want als deze vogels weer naar hun nestjes zijn gevlogen, laten ze lege plekken na.
Thuisgekomen waren we "verblijd" met een Postcode-prijs......EEN FIETS....Maar  als je een E-bike gewend bent dan ga je niet gauw op zo'n kakelbonte velo zitten, dus maken wij  er maar weer in de familie een PC-lot van.
Mochten wij straks de dagprijs (een BMW) trekken dan zie je me wel weer terug in mijn Nissan!!!


Tot de volgende blog                                                                         Wim Soldaat.

Uterus-scheiding????

          Bestaat er een Uterus- scheiding??

       Twee blogs geleden schreef ik jullie over onze tuinhut.  Zelf ben ik er blij mee en zit er 's avonds graag tot wel 11 uur.  Ik heb er electro aangelegd en bij een rommelwinkel een dubbele spot gekocht.
Je weet niet hoe ik me daar voel.  Gezellig,beschermt,knus, ja soms alsof ik nog in de baarmoeder zit."Ook had ik al een naam bedacht "HUTERUS
Maar Gelske vindt het maar niks.......te donker, te klein, te smal.  Nou moet je weten dat zij last heeft van  claustro-fobie.  Ooit heeft ze vast gezeten in een lift en is daar in paniek geraakt.  Na lange tijd in eenzaamheid in de kooi heeft iemand haar kunnen "redden". Ook raakt ze buiten zinnen als ze ooit eens in zo'n MRI-scan- buis zou moeten liggen. We hebben dus naar een oplossing gezocht.  Als we er ontbijten of lunchen en/of ons andersinds vermaken, gaat Gelske even onder de kap vandaan zitten.  Maar het liefst zit ze achter het huis alwaar er een overvloed aan open lucht te vinden is.  Je merkt het al.........we leven nu al geruime tijd gescheiden van tafel en hut.  Maar alsof de natuur ons huwelijk wilde redden.......zowaar het gaat bewolkt worden en zelfs regenen!  Het gekke is dat ik dat zo leuk vind stortregen en ikke lekker in de hut.  Nu ja, we leven dus al enige dagen weer in huis. Het zal niet gauw tot een gehele scheiding komen, dat weten we zeker want een uterus-scheiding is niet rechtsgeldig, heb ik vernomen maar let op.........de buurvrouw vindt het ook een leuke hut!!!
Of zal ik hem maar weer afbreken, die hut?  Dat wordt dan een totale uterus exterpatie!!!!


                                                                                  wordt vervolgt   Wim Soldaat

De Lens,Het Oog en de Camera,

De lens, het oog en de camera.....

We schreven 1964.We studeerden physica.We waren bezig met de opdracht een sterrenkijker te bouwen. Op het lab stond een lange tafel met erop een ca 2,5 á 3 meter lange schuifbalk. Dat is een balk waarop je enige lenzen heen weer kunt schuiven.  Na wat berekeningen kon je ongeveer de plaats van de lenzen bepalen. de exacte plaats vond je door regelmatig dor het occulair (ooglens) te kijken.  Je leerde dan om van een virtueel beeld weer een vergroting te maken. En dan nog eens hetzelfde te doen, enz. enz.  Totdat je een heel sterke vergroting had.
Nu hadden wij het geluk dat we tegenover het Dijkzigtziekenhuis zaten en zo konden wij, als we dat wilden, een pasfoto maken van een patient.   Afstand ca. 1 km!!!    Nu vonden we die patienten niet zó interessant maar wel de zustertjes die door de kamers paradeerden. Een van mijn medestudenten vond blijkbaar die zustertjes niet zo erg interessant maar wond zich meer op over de aberratie (rand-
onscherpte) en zette er zomaar ergens een holle lens tussen. Wég ons uitzicht, wég onze dromen.


Nu we het toch over ons oogje hebben laten vallen op.....
Het oog.  Oh, wat een wonder! Ons oog moet per dag zich wel 10.000-den keren scherp stellen.
En dat constant in een fractie van een tijd. Proef:  Teken een zwart cirkeltje van 1,5 cm rond, op een A4-tje en kijk er enige tijd naar, dan meteen naar buiten in de verte kijken. (Onze camera doet het veel langzamer,) Doe dit eens snel achterelkaar gedurende pakweg 10 minuten.   Je oog is dan bek- en bekaf!!!!  
Achterin ons oog bevindt zich een vlakje van ca.1,5 cm grootte, het netvlies,dat vlakje bestaat uit 126.000.000 haartjes, d.w.z. het zijn eigenlijk kegeltjes en staafjes. De lens en de iris,(eigenlijk het diafragma dat groter en kleiner kan worden) De ene soort is gevoelig voor kleurindrukken,de andere voor zwart/wit effecten.  Al deze opgevangen signaaltjes worden omgezet in electrische stroompjes die naar de hersenen gaan en in die hersenen wordt eerst het beeld rechtop gezet, want de ooglens draait alles om. ( denk maar aan een dia die op z'n kop in de projector gaat). Het netvlies is dus een soort zonnepaneeltje.  Eigenlijk een wonder, dat fluweelachtig vlakje!~


In Amerika is ooit eens een proef gedaan  met studenten die een z.g. prismabril opgezet kregen.  Gedurende enkele weken zagen zij alles op de kop. zelf 's nachts, ze sliepen in een stikdonkere kamer, als ze moesten plassen, moest de bril eerst op! Na een tijdje zagen ze alles weer zoals wij zien, de hersenen draaiden alles in de juiste stand.   Er waren studenten bij, die met de auto, mét bril door de drukste straten van de stad reden!  Na enkele dagen nadat de bril af mocht zagen ze alles weer zoals vóór de "indoctrinatie".    


Wonderlijk toch, het licht, dat oog, die lenzen, die hersenen maar ook......die camera!!


                                                                                                  Wim Soldaat

TUIN,ERIK en de SCHUUR........

Het seizoen van 2013/14 is me ontgaan. Ik heb Koning Winter niet aan de weg zien staan met z'n wit besneeuwde takken.  Praktisch geen foto's gemaakt. Wel een i-pad gekocht en er al danig mee gewerkt tot je merkt dat we allemaal een Schepper hebben gehad en dat de electronica jou verslaving heeft geschapen. Ga maar 's achter zo'n ding zitten en het is zó weer borreltijd.  Wij noemen dat BLOOKER-tijd. Blooker was een merk chocoladedrank, vlak na de oorlog en had een slogan bedacht: "half 5....Blookertijd"  Wij houden het graag in ere, de glimlachjes van het leven!


Het is nu een heerlijke zomermiddag en ik zit in de tuin.  Eigenlijk is het Gelske's tuin.
Persoonlijk heb ik niet zoveel met tuinieren, want ik ken 2 soorten bloemen....een paardenbloem en een tulp.  Maar Gelske noemt ze met van die Latijnse namen, zo van Agapanthus, Helleborus en iets van Flora Onbetalus Muntii.  Deze laatste zijn niet meer te  koop vanwege de hoge prijs!


De schutting tussen ons en de buren gaat angstig heen en weer bij elk zuchtje wind. Moet er nu een nieuwe komen??  Ja,dus.   6 meters lang en de wettelijk hoogte van 1,80 mtr hoog.
Erik komt langs met een offerte.....Oei! Gelukkig zegt de buurman toe  50% mee te doen.  Prachtig hout en als de zon erop schijnt is 't alsof 'ie licht geeft.
Maar als diezelfde zon achter in de tuin schijnt wordt het daar al gauw zo'n 35 graden.
Ideetje, ideetje........Een tuinhuisje met ge-isoleerd dak.  Weer Erik gevraagd een offerte te maken.  En alweer  OEI!  Maar en mens wil weleens wat.  Na wat onderhandelen kan zoiets wel onder de 2000 euro,met een gratis tafeltje. Kijk en nu zit ik in de hut met 21 gr.C.  En ik voel me als Anne de Vries (ooit) op de Dwingelderhei  in zijn huisje waar hij Bartje,Hilde en de Kinderbijbel schreef.


De buienradar geeft aan dat het morgen en overmorgen heel de dag gaat regenen.  Werk aan de winkel.......Een afgedankte legkast van IKEA hangt wel héél erg scheef, is ook nog volgepropt met verfspullen en andere, goed bedoelde, edoch, onbruikbare aankopen, ooit !
Hij ( de kast ) zakt behoorlijk door. wel 14 mm!!!! De deur zit duidelijk scheef of is het toch de kast???  Plan van aanpak.....Alles eruit, lege kast ophogen aan de linkerkant.....Aha, ik vind nog een plankie.....12mm. Moet genoeg zijn,eronder schuiven en ... voilá. inpakken maar weer dus je snapt wel


ik heb effe geen tijd voor een volgende Blog van Wim


                                                                                                         Wim Soldaat

Wil Albeda

Wil Albeda overleden.....

Gisteren vernamen we het overlijden van prof W. Albeda.
Hij was minister van sociale zaken, alweer een tijd geleden.
Zijn moeder was de buurvrouw van Gelske. Op een dag kreeg Gelske
een keukenrekje van haar. Je kent ze vast nog wel:   Zand-Zeep-Soda-bakjes

die in een metalen houder aan de muur te hangen was.
Welnu.....dat stelletje hangt nu bij óns in de keuken, en kleine Willie heeft hier-
mee zijn kleine handjes gewassen........  Vind ik leuk!

                                                                                              Wim Soldaat

 

Wat is een naam????

Unthy Phum.

Ja,weer eens een zondagmiddag. Mijn gedachten gaan weer uit naar zo'n 65 jaar geleden.
Wij woonden in de Bentickslaan in Hoogeveen en schuin tegenover ons woonde een vriendje
met de naam Hans Brandsma.  We zaten allebei in de 2e klas van het voortgezet onderwijs en
vaak speelden wij met elkaar.  Op school hadden we enkele woorden Duits geleerd en we vonden
het heel interessant om Deutsch zu sprechen mit einander.  Zo noemde Hans zich Hanser en ik kreeg
de naam van Pim.  Hanser und die Pim.  Nou dat klonk!!!
Maar het bleef jaren lang zo met dien verstande dat de uitspraak wel enigszins verbasterde.
Zo werd door onze andere vriendjes mijn naam veranderde in Pum (spreek uit: POEM).
Ik vond het interessant om het nog meer te vervreemden en ook allemaal vriendjes noemden mij
(zie ondertitel)  UNTHY PHUM.
We werden ouder en ook de vriendenkring veranderde maar mijn bijnam niet.
Zo gebeurde het dat ik op een gegeven moment bij mensen kwam, waar ik eigenlijk al jaren kind aan huis was, ontdekten dat ik een zoon was van meneer en mevrouw Soldaat.
Het kan ook zijn dat men altijd heeft gedacht dat ik een aangenomen kind van die familie was en in die tijd durfde men het openlijk niet te vragen. Ja, zo ging dat toen.
Zou het eentje zijn uit Saoudi- Arabie?  Of een andere zandbakstaat?  Ik was toen nog wel erg donker van haartjes. Maar ja....!  Zoiets vroeg je toch niet?
Nou, aan allen die mij nog met deze naam kennen........ ik ben echt
                                                                                                                Wim Soldaat

 1 nacht detentie........

2 daagjes weg.....

Vorige week zijn Gelske en ik een paar dagen op stap gegaan.  Zomaar, we wilden effe weg!
Waar gaan we heen?  Ineens kreeg ik een idee.  We waren wel 30 jaar geleden, ooit eens in het Zuiderzeemuseum geweest.  Zullen we weer 's?  Zullen we een paar boterhammen meenemen, je weet maar nooit  en ook wat drinkbaars....  Op de compie een hotel uitgezocht en vonden er een in Hoorn.  Wij op weg.  Eerst maar eens richting  Lelystad, de dijk naar Enkhuizen op en halverwege een "bakkie doen".  Leuk om het weer eens te zien, dat water, de palingfuiken,   de bootjes,
je ziet dat niet elke dag op de Dwingelerheide.
Het museum was snel gevonden want als je de dijk afkomt is het meteen links om de hoek.
Wat bijzonder is, je komt in een hal waar je de toegangskaarten koopt en loopt door naar een steiger.
Elke 10 minuten vertrekt er een boot die je naar de ingang van het museum vaart.  Een leuke overtocht en na ca 15 min. ga je aan wal en word je losgelaten.  Ik ga niet het museum op papier zetten je moet er echt zelf eens bekijken als je er nog nooit geweest bent.  Veel foto's gemaakt. Er waren zoveel mooie hoekjes en doorkijkjes!!!
Na 3 uur rondgelopen hebben vonden we het wel goed, al waren er een grote hoeveelheid terrasjes.


Nou, we gaan op weg naar ons hotel.  Richting Hoorn. En toen begon de narigheid.  In Hoorn  hebben we elke windrichting gezien. Maar we wilden graag een bordje zien dat ons naar het hotel zou verwijzen.  Ha, we hebben een TomTom.  Adres onbekend.....Naam hotel onbekend.. Na 1 uur het gehele Hoornse wel 3 keer gezien te hebben ten einde raad een oud uitziende Hoornaar ( of hoe heet zo'n inboorling?) de weg gevraagd.  "Nooit van gehoord ,meneer!"   Gelske werd enigszins door "ene
groote beangstigtheyt" bevangen met de woorden: "we komen er NOOIT!!!!"     Nou, nu voor de 4e keer een doodlopende weg in en dan maar zien waar die eindigt en waaratje,wat lazen we?  Een bord met: " Hotel Oostereiland"  Met als ondertitel: Gevangenishotel.  En  inderdaad het hotel was een oude gevangenis van de stad Hoorn.  Mooie ligging aan de jachthaven. Binnen een keurig nette entree.  We kregen CEL 402 als kamer toegewezen.  Interessant en tegelijk ook beklemmend.
4 Kale betonnen wanden met een hoog geplaatst raam,met tralies. Vanaf de grond kon je alleen de lucht zien.  Verder 1 kale peer als lichtpuntje en 1 tafeltje met stoeltje. Men had van 3 cellen 2 hotelkamers
gemaakt met ertussen 2 bad-"cellen".  Wel was er een stukje comfort.... een echt 2- persoonsbed. maar hoe kom je erin? Rondom het bed was nog 12 cm. ruimte om te lopen. Maar al schuivelend konden we onze sponde bereiken.  
En toch.....we hebben heerlijk geslapen die ene nacht in de bajus.
Oh,ja  na enkele dagen vonden we enkele boterhammen met iets drinkbaars in de auto........


                                                                               Wim Soldaat

        Jazz aan de IJssel......

        WIJ WAREN ER WEER........de Jazz-liefhebbers van Nederland.

         Ik ben er deze keer weer bij geweest en vroeg René Stout mee omdat hij ooit te kennen gaf dat de jazz- muziek hem ook boeide.  
Op Zondagmiddag 6 April '14 gingen we richting VEESSEN.  Dat ligt  in de buurt van Heerde.
Met regelmaat organiseert o.m. mijn "oomzegger" Leo Veldstra een feestelijk jazz-gebeuren,waar ik me kan uitleven in de fotografie,dus René evenzo.  Met ruim 100 foto's elk kwamen we ruim aan onze trekken.
Jammer dat het weer niet meewerkte en dus de opkomst ook tegen viel....zo'n 100 man!  Vorige keren moest je dringen en vechten voor een stoeltje. 
Maar de musici maakten alles weer tot een heerlijk gebeuren.
Ruud Ouwehand "plukte" de bas met een stuwend ritme en Martijn Ouwehand kan met zijn zangtalent nog grote "tonen"gooien.  Ja en dan die drummer George Painaite sloeg verrassende
tikken en roffels. Op Alt-sax was Anan Kaemingk een voortreffelijk blazer en een gevoelig musicus,mooie sax geluiden,alles werd ondersteund door het voorteffelijke gitaarspel van Diederik Eggenkamp.  Al met al hebben we weer genoten van een stuk betere jazz en dan moet je weten dat Ruud de docent van de andere jongelui is,en de oudste van de 5 bandleden.   Allen zijn of waren studenten van het conservatorium in Enschede.   En wat ik ook een pluim waard vindt dat de muziek niet zo keihard werd versterkt door geluidstechnicus Bas Ouwehand,hé weer een eerder tegengekomen naam.  Was het een familiefeessie?

Hé, Leo, Graag weer een berichtje voor de volgende keer      Wim 

       Gedonder in het vooronder......

       Een periodiek gebeuren.

         Zoals onder mijn vrienden,lezers en kennissen genoegzaam bekend,ben ik be-na-recht met blaaskanker.

Al ca 3 jaar geleden  heeft mijn  uroloog 8 tumoren uit  mijn blaas verwijderd.  De nabehandeling bestaat uit een 3 maandelijkse spoeling die door assistentes wordt uitgevoerd.

Nou,het gaat goed met mij,want de spoelingen zijn heden eens per half jaar.  Zojuist weergekeerd uit het ziekenhuis..... lees mijn verslag.

Je gaat op een behandelbank liggen met beide broeken omlaag. De zuster knijpt en friemelt wat met m'n penis en brengt naar mijn gevoel een soort stofzuigerslang naar binnen.  Piene,piene,piene!!!!!

In feite is het een buisje ter grote van een limonaderietje waardoor ze een vloeistof naar binnen perst(?).Zelf kun je niets zien,maar ik gok op mijn gevoelens.

Een naar gevoel, ik ken daar prettiger gevoelens. Na een paar weken moet ik bij de uroloog zelve verschijnen.  Ook weer een marteling.  Hij gaat dan met een video-camera met een lampje, naar binnen en bliijft en blijft en blijft maar gluren in de "zoeker". Man schiet op, denk ik dan.  Maar als een volleerd "pikkesmid" zoals ik  hem ooit heb genoemd ( hij had al vele bijnamen gehoord maar deze nog nooit), kon hij mij de laatste keer een verheugend bericht leveren.   

"Maar"zei hij  "ik hou je in de gaten".   Dus moet ik weer met enige regelmaat weer dat gedonder in mijn vooronder ondergaan.   Een ding vind ik wel prettig te horen van mijn internist die zei dat ik wel 100 zou kunnen worden.  Waarop ik hem zei "moet ik dan wel goed uitkijken bij het oversteken?" 

Al met al, toch vind ik een bezoekje aan al die artsen wel gezellig,als ze wat gevoel voor humor hebben.

                                                                                            Wim Soldaat

Crimineeltjes?

Alleen de voornamen?

Misschien ben ik ouderwets maar de laatste jaren erger ik me aan het fenomeen om alleen de voornamen van mensen te publiceren.  Ik heet Wim Soldaat en schaam mij niet voor de heldhaftig aandoende achternaam.  Ik wil dit toch allemaal iets meer uitleggen.  Iemand van mijn naaste vrienden schrijft bijv. dat hij met Willem is wezen fotograferen.  Oh,juist ja,denk ik dan....dat is die Willem,of nee dat is die andere,nee joh dat Willem  H.  Ach nee toch,hij gaat toch niet met criminelen om????

Vatjenum?  Napoleon had het goed door toen hij zeide: "een ieglijk dient ene tweede naam te draagen"

Nou lees ik wel namen als: "Piest of Poepjes" dat gaat dan nog wel, maar je zult toch Kötmeister heten.

Misschien ook wel heldhaftig, maar nee. Liever een minder dubbelzinnig op te vatten familienaam.

Nou, ( alleen voor clubleden van de fotoclub De Wolden!) je heet dan Hans Schiekan en je schrijft Hans.

Maar wat denk je van Hans Woudenberg?  Juist!  Ook Hans.

Nu iets duidelijker..... Hans en Hans.  Zo hebben we ook 2 Henken.  Ben ik effe blij dat er maar 1 Wim is!!

Maar gaan we de (overigens zeer betrouwbare) leden nu Hans S. en Hans W. respectievelijk Henk K. en

Henk V. noemen denken de lezers van mijn Blog als snel aan een kluppie vol boeven.

Voorstel: "Laten we elkaar vanaf nu met 2 namen omschrijven          

                                                                       Dit schreef  Wim S ´oldaat´   

Door het vuur

Vorige week ben ik bij een afgebrande boerderij geweest om te proberen de sfeer van verval en brand vast te leggen.

         Expirimentele fotografie  

           De laatste tijd ben ik bezig met expirimentele fotografie.

              Het is leuk om te doen,vind ik.  Er komen,als je temminste van abstract werk houdt, vaak

              veel plotselinge ideeën op in je brein.   Nu ben ik al vanaf mijn jonge jaren gek op

              al die jongens die mooie " vlekken"  maken.  Moet je een beetje gek zijn of toch iets van je

              ziel prijs geven om het te "snappen"?  Nee het is een gevoel dat,wanneer je er open voor staat

              toch iets tegen je "zegt"!     Lang niet alles kan mij bekoren,moet ik zeggen. Mijn 1e vrouw,zaliger,

              heeft ooit eens een Karel Appel nageschildert, gevolg?  Bah!!  Raar!! Leek nergens op!!! Als

              je er de"echte Appel"naast ziet.   Wat is nou toch het verschil???   Juist!! KUNSTENAARS-

              SCHAP.  Zo ook de heer BROOD.  Je kunt zeggen wat je wilt maar toch blijf je er even naar 

              kijken.    Vorig jaar ben ik bezig geweest met een paar regendruppels te abstraheren.

              Ik ging (net als Appel) wat aan rotzooien en er kwamen zomaar heel mooie kleuren tevoor-

             schijn.  Als je tijd hebt bekijk ze bij de Tandarts in Ruinen.Er hangen er drie. Ook de verklaring hoe              het gedaan is,  

             lees je op de balie.   Maar ook heb ik thuis enkele musici zodanig bewerkt,althans hun foto,

             dat er nog duidelijk zichtbare contouren overbleven,of zo, dat er 2 foto's door elkaar heen schijnen 

             te zijn. een dirigent van voren en een violist van achteren.   Hoe deed ik dat?   Weet ik veel!!

             Nou, dat vind ik nu een leuke bezigheid in deze koude maanden.                   Wim

            Weerbericht ?

                   Onlangs hoorde ik een weeruitpraak van, ik geloof Leidy van  der Veen en een van Klaas

                   de Weerbaas:         Regen met de Kerst,dan is de winter op zijn verst ( d.w.z. verwegst!!)

                   

                                          en    Is de start van januari nat,dan zit er sneeuw in Maart en April in 't vat.

                  

                   Ik schrijf dit in eigen vertaling,maar laten we meer letten op deze oude waarheden.

                   Vaak hebben onze  voorouders het wel raak getypeerd.

                                                                                                                      Wim Soldaat

                   

Interbellum

Museum Dr888888888

Gisteren waren Gelske en ik bij onze schoonzus Akke in Drachten.  De zussen wilden winkelen en
zij hadden het lumineuze  idee om mij te parkeren in het museum Drachten.  Het was wel een goed idee van de dames want ik heb me er bijna 2 uren prima vermaakt.  Als je (tot eind April ) in Drachten mocht komen kan ik je deze expositie zeer aanraden.
De expo gaat over het tijdperk van 1914 tot 1945, een roerige kunstperiode.
Men leefde tussen 2 wereldoorlogen en een nieuwe tijd werd verwacht.  Deze tussentijd ( Interbellum)
kende veel armoede en crises. Wat wilde men?  Wat   verwachtte men? Wat zou de toekomst zijn?
Veel kunstenaars gingen op weg met hun ideeën. Ieder zijn eigen weg.  Het viel mij op dat er een explosie van uitingen ontstond.  Na de Jugendstil, een andere uitingsvorm. Verfrissend? Nou, zo op het oog bepaald niet.   Ik begon bij een filmvoorstelling over Joris Ivens.  Een vooruitstrevend fotograaf en filmer.  Maakte opnames vanuit een ongebruikelijke hoek. Zijn bekendste film  was "De Brug" maar filmde ook de oorlogen in  Korea en China. Alleen de opnames van de klinknagels in de spanten vond ik boeiend.
Verder zag ik ca.150 schilderijen van zoveel schilders,te veel om op te noemen.  Men werkte in de stijl  van de (latere) Jopie Huisman en Henk Helmantel, fotografisch uitgewerkt.  Maar ook ontdekte ik een werkje waar een hekje in dikke,vette klodders verf was neergezet.
Een wirwar van driehoeken door elkaar "gevlochten"  en weer onontwarbaar moppen verfklieders.
Een oud schoenmakerswinkeltje geeft even een rustpunt in je omgang met ernaast de woonkamer van de schoenmaker  met Rietveld-meubeltjes. Ook de bekende STOEL in miniformaat.
Opeens stond ik voor een vitrine met boekjes en ander drukwerkjes en wat zag ik????
Een gedicht waarbij de naam van het  museum op geënt was.....Even uit het hoofd....
Er  kwamen woorden in het gedicht voorals  verw88888888888  l888888888   tr8888888888
w88888888888  j88888888888 enz enz.  Ineens werd de naam van het museum duidelijk!!!


                                                                                                Wim Sold@@t