soldaat Soldaat (laatste) deel 3

soldaat Soldaat deel 3

BIVAK. Een oefening in kamperen. Oh,zo leuk. De hogere leiding scheen er behagen in te scheppen om het altijd in het natste,winderigste,droevigste en koudste weertype van die leuke uitjes te bedenken.
Er was altijd een virtuele vijand die er op uit was om ons te vernietigen.  Mooi van niet, want wij hadden per man 5 lossen flodders gekregen om ze aan te vallen. Dus de vijand vreesden ons. Hoewel wij hoorden dat ze juist enge dingen met ons zouden willen doen.  Ook wilden ze onze auto's stelen. Ik dacht, kom laat ik 's in de auto blijven slapen. Zo gedacht,zo gedaan, Ik opende de motorkap van binnen en blokkeerde die met mijn helm. Het was er redelijk warm,droog, windvrij en comfortabel,terwijl ik ook de stoel 90 graden draaide en kon zo de nacht wel doorkomen. Dacht ik!  Maar een offier van Piket dacht er anders over en ik moest m'n tentje opzoeken,  Na de oefening moest ik bij de kapitein komen. Ik zal je moeten straffen.Oh,zei ik.
Nu hadden ze ons als chauffeur bitter hard nodig dus hoefde ik niet "achter de wacht"( de cel in) maar kreeg ik een onfatsoenlijke opdracht om 5 dagen lang op een zeer (te) vroeg uur de kachel aan te maken in de spelonk van hem,zodat hij in een behaaglijke ruimte binnen kon komen om zijn legpuzzel ( ik dacht dat hij niets anders deed ) af te maken.

Ik kreeg een idee. Ik ga een schriftelijke cursus volgen. Je kreeg daarvoor iedere dag avondpermissie tot 24.00 uur. Dus toog ik geregeld naar het PMT ( Prot.Milit.Tehuis ) om mijn sommetjes te maken. Vaak gingen de kamergenoten 'snachts een wndelingetje van ca.30 km maken met volle bepakking. Als ze na 3 uur terug kwamen stoorden ze mij in m'n nachtrust.men was wel eens boos op me maar ik kon me wel verweren met een wijze opmerking: "Ga ook wat studeren,dan wordt je slim".

.50 schieten. (.50 staat voor punt 50 ) dat is een van de zwaarste mitrailleurs.  Deze krengen ploften de grooste proppen de lucht in.  Wij op naar den Helder. 24 stuks ongeregeld o.l.v. luitenant Wim W. hij was een oud-slapie van me op de SRO. Dikke pret.
We kregen een plek op het strand aangewezen waar niemand mocht komen. Ook verboden voor kleuterschooljuffen met grut.Ook al zouden ze graag even naar die ruwe jongens willen kijken.
Dat schieten was een en al geweld. We moesten op een sleepzak, achter een vliegtuigje uit de 1e wereldoorlog ,mikken. Edoch was er eentje die het presteerde vóór het vliegtuigje langs te schieten. Op het radio-contact hoorden we de piloot......
"@%*^@@$^*(), welke kl..z.k flikt me dit? Ik trek die zak....ik duw 'm niet". Onze schietinstructeur (we zouden zo'n man tegenwoordig een plof-kip,zoniet plof-haan noemen) was buiten zichzelf.

Suez-crisis.  Dit alles was in het kader van de naderende oorlog in Egypte. Wij zouden het Suezkanaal weer moeten openen (1956). Nou,om de spionnen te misleiden had men het volgende bedacht.
5 Dagen lang moesten we rupsbanden vervoeren van Nw.Millingen naar Soesterberg,in colonne met 4 MP's op de motor ervoor en 2 erachteraan. Dus waren we duidelijk zichtbaar om ons tot de tanden toe te bewapenen. De grote stapel tracks werd bij ons steeds kleiner en in Soesterberg steeds groter. Verder werd er niets mee gedaan. En die spionnen maar raden en gissen, wanneer barsten die lui los??? 's Nachts moesten we in onze cabines blijven slapen en af en toe een ritmisch dansje uit voeren om de spieren losjes te houden. Op die bivak oefening had ik mezelf al geleerd hoe je comfortabel het in zo'n situatie kunt overleven.  Wat je dus illigaal leert is in het echie toch legaal  te gebruiken,nietwaar?
Even later kregen we een ring op de wagen,daar zou een punt 50 op moeten passen en moest je leren om een eventueel aangeschoten wild achter het stuur vandaan te halen en naar achteren weg te werken,zonder de auto te verlaten. Wat werden we daar lenig van.

Nou,hè,hè het is eruit. Ik heb nu mijn zonden opgebiecht. Mijn gemoed is rustig geworden en zijn de zonden verjaard. Dus zeg ik vrolijk Amen!                              

Wim Soldaat

soldaat Soldaat (2)

soldaat Soldaat (2)

Eén ding speet me. We hadden zo'n mooie speld op de baret en uniform.  Limburse Jagers..Een soort commandetroep.  Een zwaard met een jachthoorn er voorlangs.  Nu kreeg ik een insigne met een waterpomptang en een prozaïsch tandwieltje... Technisch Dienst.

Regels zijn regels.  Ooit moest ik pakketje vanuit Mw.Millingen naar Den Helder brengen.  Ik legde het pakje naast mij op de vloer van de cabine. Laat ik nou net controle krijgen van de MP (militaire politie).
"Rijopdracht graag"  Dat was oké.  Controle laadbak....Leeg!  "Waar is je vracht"?"  Ik wees op de grond naast mij. Het pakje was niet groter dan een compact-camera, Zelfs had ik nog gevraagd of ik niet beter met een jeep kon gaan. maar dát was weer erg dom.  Eigen initiatief wordt steeds de grond ingeboord,ging ik begrijpen.
Ik mocht verder nadat ik het pakje in de laadbak had gelegd..

Een toevallige ontmoeting met een oud- kamergenoot,ook een ex-SRO-er. Ir. H Schleppbaum. Ik vroeg hem of hij wel wist dat de oorlog al voorbij was,maar hij was een ras-Nederlander,alleen hij provoceerde aan de lopende band.Dat konden veel van die groene mannetjes niet waarderen.
Dat vond de kapitein erg lastig en vond dat hij beter zijn naam eer aan kon doen en bomen moest gaan slepen.Wel  was hij zover gekomen dat hij korporaal was. Dus kreeg hij al snel de titel Korporaal Aanmaak-Houtjes hakker. (dit heeft hij zijn hele diensttijd moeten doen voor de hele kazerne) Naast hem was een andere man iets onbestemds aan het doen en ik vroeg hem:"bent U zijn commandant sergeant?"  Mis!!!  "IK ben korporaal eerste klas,Sukkel !!!"   Oh zei ik en wendde mij naar de Ir. en vroeg hem: "Heet hij zo of wordt hij zo genoemd?" De man begreep het niet, denk ik want hij werd niet eens boos.

Als je SOLDAAT heet moet je uitkijken. Op een morgen liep ik mijn best te doen,op weg naar de cantine. "Hé soldaat!"ik keek om en een groen mannetje met twee strepen, plooi in de broek en 2 horizontale plooien op zijn rugpand en glimmende schoentjes. Oei,dacht ik alweer zo'n hoge. "Jòh,pak even een bezem en veeg de appélplaats even aan aan"   Goede raad.... Als je een legerachtige naam draagt.... KIJK NOOIT OM!!

Als chauffeur was ik wel eens een beetje stout. Je mocht bij je ritten een eigen bijrijder meenemen.
Als vaste vriend koos ik altijd een zekere Henk P. Hij was prof-fotograaf en ik leerde veel van hem.
Ook had hij een zus in Amsterdam wonen. Ik had een zus in Amstelveen,maar ook en goede bekende in Amersfoort en ouders in Hoogeveen en nog veel meer adresjes,  Nou mocht je nooit van de route afwijken die de MTO( motor transport officier) voor je had uitgedacht,Dus aten we vaak onderweg bij genoemde personen en declareerden f.3,50 voor een maaltijd en f.2,- koffie/gevulde koek onderweg. Een heel bedrag als je maar f,1,- per dag krijgt, We waren altijd heel blij als de dag van uitbetalen daar was. Tieten met geld.
Als je na 1/2 6u niet binnen kon zijn kon je na-eten. Dus parkeerden we de auto ergens om ca.5 uur en wachtten we tot de "juiste"tijd. We kwamen niet om van de honger.
We werden al gauw vriendejes met de kok,die altijd nog wel wat worstjes over had en heeeeel veel vla.

Oh,ja  BIVAK.... ook zóóó  leuk!
Daarover een volgene blog.

soldaat Soldaat (1)

 

soldaat Soldaat (1)

Op verjaardagen komt vaak het gesprek,onder de mannen, op de mooiste tijd van hun jonge leven.  De diensttijd.  De laatste verhalen hoorde ik enkele weken geleden.  De vriend van mijn kleindochter is in opleiding voor officier bij de mariniers.  Hij was na de eerste 6 weken weer onder de mensen....6 kg afgevallen.Zijn kennis van de medische wetenschap spuit hij graag als het gaat om afvallen maar dit was wel erg drastisch,vondt hij.  Afgeknepen!!
Bij het luisteren naar zijn verhalen gingen mijn gedachten weer terug naar mijn eigen diensttijd.  Misschien wel herkenbaar voor alle mannelijke lezers van dit epistel die ook voor de landsverdediging hebben gezweet.

Het was eind 1955 dat men dacht dat men mij nodig had voor de verdediging van onze koningin en vaderland.
Ik had uitstel van opkomst gevraagd om mijn examen nog af te leggen. Dus was ik iets ouder dan de gemiddelde militair. De eerste koude douche kreeg ik al bij het uitstappen uit de trein op station Blerick,vlak bij Venlo.
We werden hartelijk ontvangen,er stapten zo'n 25 à 30 jonglui uit, door een meneer in een groen pakje. Ik moet zeggen dat het hem leuk stond,een scherpe plooi in de pijpen en twee horizontale strepen op zijn rug gestreken. Heftig glimmende schoentjes die mij meteen naar mijn zonnebril deden grijpen.
Meteen begon hij te blaffen:  " Opstellen in rotten van drie".  Ik kreeg de indruk dat deze meneer van de Romeinen afstamde,een soort Galspugum,hoofdman over 100.
Helaas had ik nog nooit van een ROT gehoord dus ging ik maar ergens staan. Fout dus maakte hij me duidelijk.
We moesten meteen marcheren naar de kazerne in Venlo waar we ook al zo vriendelijk werden ontvangen. 
Om kort te gaan,op onze kamer(s) bleek het hele stelletje ongeregeld te bestaan uit nét afgestudeerde doctorandussen,ingenieurs,meesters in het Recht en meer van dat spul.
Toch wel een hoog IQ-gehalte.

Op naar de fourrier,dat was een man, die naar later bleek,zich een enorme machtspositie had eigen gemaakt. Je had hem nodig als je een knoop van je pakkie miste bijv.
Oké, pakkies passen."Dat jekkie is me te groot,meneer" ..."Allereerst heet ik SERGEANT-MAJOOR!!!!"baste hij "en verder.. niet ouwehoeren" Ik begreep nu dat hij écht geen MENEER was.  Ik probeerde,nu iets bedeesder: "m'n schoenen knellen,opperhoofd"   "OPPER zeg je dan !!!!!!"    Even dacht ik hoe ik hier heelhuids uit zou kunnen komen ? Was echt iedereen zo kwaad of was het om je klein te gaan voelen?

Er kwam een tijd van 6 uur je nest uit,meteen ochtendgym en een veldloop er achteraan.
7 uur ontbijt en 8 uur appèl. Daarna begon de dag met bijvoorbeeld schietles.
Heb je ooit van terugslag gehoord? Ik merkte het de volgende dag, een donkerblauwe schouder.  Ook met pistoolschieten kreeg je de dag erop een bijna gekneusde pols,

Nou, na zo'n maand wisten en kenden we alles wat in het Handboek van de soldaat stond en werden we op transport gesteld naar de Kromhout kazerne te Utrecht.
Meteen het 1e gebouw rechts was de S.R.O. ( school reserve officier ).  Na ca.3 of 4 weken moest ik op rapport komen bij de kapitein.
Dat had ik nou weer...."Mogge kapitein" Mis hè.  "Salueer"en "merk je zelf wel dat je geen militair gedrag vertoont?" zei hij. Eerlijk gezegd dat had de man goed gezien.
Affijn ik kon mijn P.S.U. ( persoonlijk standaard uitrusting ) pakken en hoopte naar huis te mogen, maar nee "Je meld je in gebouw C bij de opleiding voor chauffeur."

Kortom,na enkele weken reed ik met een grote vrachtwagen de poort uit,
 Wim Soldat, KING of the ROAD!!!!

wordt vervolgd ( of je wilt of niet)

Majesteit-Hoogtevrees-Theetjedrinken

Majesteit-Hoogtevrees-Theetjedrinken

Het was de derde dinsdag in september. Onze clubavond dus. Daar wilde ik naartoe. Al dat nabeschouwen over de troonrede op TV zal me een worst zijn.

Wat wel leuk was, was de rit van onze Majesteit door Den Haag, voor haar wel leuk. Deze keer met een omweggetje of was het een sluiproute?

Toen ze instapte in haar gouden sleurhut voor het paleis Noordeinde hoorden wij het Wilhelmus, eerste couplet. Op het Binnenhof bij de Ridderzaal hoorde ik weer het Wilhelmus, zesde couplet? Maakt niet uit, het was dezelfde melodie, wat me wel opviel, dat de muzikanten allemaal tegelijk begonnen en ook allemaal tegelijk stopten met spelen, maar dat was de schuld van de dirigent.

Wat me ook opviel, dat onze Majesteit ouder is geworden, als ze mij gezien had, dan dacht ze dat ook van mij. Zo mijmerend zie ik haar nog als jonge vrouw, dat is al vele jaren geleden, dat we samen een kopje thee kregen ingeschonken door een livreier.

Hoe dat kwam?

Nou lees verder! Pakweg vijfendertig jaar geleden werd er op een scheepswerf een nieuwe ferry gebouwd voor de oversteek Hoek van Holland –Harwich.

U raadt het al, de naam:  De prinses Beatrix.

Nu was een filmvriendje van mij, ene Fred, die als directeur van een verzekeringsmij. het hele project had verzekerd.

“Joh Wim”zei hij”heb je zin en tijd om de tewaterlating te filmen”?

Leek me leuk.

 Op die en die dag, daar en daar, om zo en zo laat.

Gelukkig had ik die middag lesvrij, dus toog ik richting Sliedrecht.

Fred filmde ook, maar ik kon hem niet zien, want hij moest op het podium bij HKH staan.

Op de kade had men een ca. 15 meter hoge stelling gebouwd met bovenop een plateau voor de pers, vijf trappen opgezeuld en we stonden daar met ongeveer 12 fotografen en filmers. De hele stelling ging langzaam heen en weer, als iemand maar een voet verzette. We hadden allen een ruime plaats aan een soort reling.

Nou, onze KH betrad met gevolg het podium, klom achter een catheder waarop een fles champagne ( of was het spuit-prikkel-belletjeswijn  van Aldi?)

Ik zwaaide vanaf mijn hoge positie naar Fred, maar of hij me zag of niet, of mocht hij niet uit zijn rol vallen? Wel had ik een mooi zicht op het gezelschap. Ja, daar ging de fles!!. Bingo! In één keer raak. Ik hield de hijskranen van werf stil in beeld en langzaam gleed de boot er voor langs. Mooi plaatje vond ik zelf, met de camera volgde ik de stegen gedurende enkele minuten, maar oh wee! De scheepswand, die eerst drie meter voor mij stond, was nu weg en ik keek in de lege holle ruimte van het dok, angst, schrik, ellende overviel me, m’n maag draaide en mijn kuiten werden zo slap als vaatdoeken. Wat een hoogte. Tot overmaat van bijna doodgaan stormden alle persjongens de trappen af, ik haalde diep adem, de stelling schommelde, ik keek tussen mijn voeten door, waaronder een pijlloze diepte te zien was door de mazen van het gaasachtige vloertje. Als laatste man daalde ik de trappen af, met kletsnatte zweethanden, dus ook geen grip meer op de leuning. Nu weet ik wat hoogtevrees is.

Fred wachtte me op en we gingen naar een hal, waar de pers enkele hotemetoten kon interviewen en het één en het ander kreeg aangeboden. Ik kwam weer een beetje bij. Iedereen vertrok, het zat er op! Toen ik naar m’n auto liep, riep Fred me na: “hé Wim we gaan nog theedrinken met de prinses”. Om kort te gaan we kwamen in een met  een gordijn afgesloten deel van de productiehal, waar een cateringbedrijf tafels en luxe stoelen had opgesteld, benevens een mooi vloerkleed. Een keurig geklede heer schonk thee op de juiste temperatuur met een overheerlijk koekjen

Nou zodoende dus.

Een jaartje later…. Telefoon…..  Met Fred!! “zeg die boot gaat binnenkort onder de hefbrug door en passeert de Koninginnebrug.

Die schuit past precies drie cm. links en drie cm. rechts door de brug. Dat moeten we echt filmen hoor!

“Tuurlijk kom ik”was mijn reactie. Fred:”nou dan zie ik je aan de Nassaukade om twee uur”Hoe laat? Ja twee uur ‘snachts.

Fred filmde de totalen en ik zou voor de close-ups zorgen. Gelukkig hadden de NOS jongens voor schijnwerpers gezorgd, waar wij dankbaar gebruik van maakten. In een kwartiertje was het gepiept, wat een stuurmanskunst.

Om vijf uur dook ik mijn bed in en kwart over acht begon ik met mijn les.

d'Or-Prûne,

d'Or- Prûne,

De vakanties zijn voor enkelen alweer voorbij. Gelske en ik mogen iedere dag ons verheugen in veel vrije tijd. Ja dat krijg je als je van "Drees trekt".
Veel mensen gaan ver weg,maar volgens de krant zijn er ook dit jaar meer mensen die thuis of in eigen land zijn gebleven.  De krant had het over hen die naar Tuinesië. Balkonia of Stoepiedorm zijn geweest.
Persoonlijk gaan wij liever in Mei met een korte vakantie. De kans op regen is dan wel groter en wij hebben het dit jaar ook weer meegemaakt. Regen,regen en nog eens regen,tijdens de vakantie maar ook thuis. Ik zei nog tegen Gelske: Eau,eau , Ruinen.
Maar nu ik dit schrijf is het 35 gr.C. en achter in de tuin,in de zon staat de thermometer op 42 gr. C.  En toch genieten we gewoon in de kamer met twee ventilatoren. Best lekker.

Wij zoeken overigens in de zomer wel vaak een geliefd plaatsje. Niet zo ver weg. Het is een dorpje met een leuk dorpspleintje,omringd door enkle terrasjes.  Een middeleeuws kerkje staat er dominant te wezen en de bomen op het pleintje geven bij heet weer een lekkere verkoeling onder hun gebladerte. Toeristen schuifelen langs je terras en wij vinden het leuk ze te volgen. Je ziet meteen dat het toeristen zijn. Ze kijken rond en staan even stil bij een gebouwtje waar de inboorlingen ongeinteresseerd aan voorbij gaan.
Wij blijven dus graag thuis in ons eigen d'Or- Prûne

Het oog, De lens

 Het oog van ons,mensen ,is een zeer geavanceerd onderdeel van ons lichaam. Licht bestaat uit golven. Elke kleur heeft zijn eigen golflengte.  Uiterst kleine golfjes raken onze ooglens. Rood heeft bijvoorbeeld een frequentie van 400 x 10tot  de twaalfde macht en violet zit op een golflengte van 800 in dezelfde categorie, dus bijvoorbeeld geel: 500.000.000.000.000.trillingen per seconde. Deze golven treffen de binnenkant van ons oog op het zgn. netvlies.  Dit netvlies bestaat weer uit  126 millioen staafjes en kegeltjes. Zij zijn gevoelig voor respectievelijk zwart/wit en kleurindrukken..  Deze "cellen" zijn te vergelijken met de "pixels"van onze digitale camera's.
Als wij een wesp bekijken kunnen we de snelheid van de vleugels niet zien ,ons oog is dus vrij traag. Bij een moderne camera is het mogelijk een vrij goede,scherpe, opname te krijgen  mits de sluitertijd erg kort is.
De iris in ons oog regelt de lichtsterkte,wat het diafragma met de camera doet.  Op het strand of in de witte sneeuw laten zij zoveel licht door,dus bij een overdaad aan licht, wat voldoende is voor een goed beeld. Kom je 's avonds uit een fel verlichte badcel de donkere slaapkamer in dan duurt het enige tijd (zo'n 15 sec.) voor we iets kunnen onderscheiden..langzaamaan gaat de iris verder open en komt er meer licht binnen, Onze ooglens stelt constant de scherpte bij,net als onze camera,maar daar zit er nog een knopje voor ingebouwd
Licht/schaduw, kleur en beweging worden in ons oog pijlsnel omgezet in onze hersenen tot herkenbare objecten. De beelden komen net als bij de camera op z'n kop binnen. Maar onze hersenen draaien de beelden om en we ervaren dat als "normaal". Het is misschien wel leuk te weten dat in Amerika een stel studenten enige tijd en "prisma-" bril hebben opgezet. Alles werd omgedraaid te zien.  Na enkele weken waren de beelden zó bekend dat men alles rechtop zag en men met bril rustig de grote weg opging met grote snelheden. Toen ik dit las dacht ik,DIT is HET middel tegen oud worden. Wat ik niet las of er ongelukken zijn gebeurd.
Geleerden breken zich nu nog het hoofd over de hersenfuncties op dit vlak,want zeggen ze:"we staan nog maar aan het begin om alles te begrijpen" en de camerabouwers hollen erachteraan om dit ( op zijn minst) te evenaren. 2000 jaar geleden schreef de profeet al in de Bijbel: "Gij hebt hem ( de mens ) bijna goddelijk gemaakt!"              

Tranen van opluchting...........

Tranen van opluchting...........

"Vakantie gehad?     "Ja"     "Leuk?"  "Nou ja,,,,,"  lees verder.
"Waar we geweest zijn?"   "In Eerbeek,heel vroeger heette het Oerbeecke ( oude beek) ,  Nee niet de hoofdstad van OeRRbekistan, nee dichterbij hoor. En maar 2 buitjes gehad  en 's avonds ook nog.  Overdag veel gefietst,omgeving van Beekbergen,Loenen en Dieren en zo" 
Na een lichte valpartij ging alles wel goed tot dan toe.  Tot Woensdag.....  We zouden een knooppunten(Kp)-route volgen. Het was steeds een stevige trap tegen de vele heuvels op,maar dan ging je ook met een snelheid van zo'n34 km/u weer naar beneden.  Maar bij een van de hellingen raakten de accu's van 2 E-bikes leeg. Midden in de donkere bossen op de Veluwe.  Een eind van huis. We hadden een trip van 30 km uitgezocht,maar waar zitten we nu op de route????   Lopen,lopen,lopen.   Kunnen we beter doorgaan of terug naar ergens?  Daar sta je dan midden in de Imbos.
Plotseling kwamen er 2 fietsers ons tegemoet.  Redders???
Een vriendelijke mevrouw lachtte ons toe met de woorden "Zo gaat het lekkerder,naar beneden"
Ze had het nog niet uit d'r mond of ze gaf met hoge snelheid het gravelpad  een keiharde zoen.
Ze bleef even liggen. Roerloos.  Wij , Gelske en schoonzus Beertje en ik schoten erop af.
Ze was even van de wereld. Toen tilde ze haar been op en worstelde zich onder haar E-bike vandaan.
"Waar ben ik? Wie zijn jullie? Wat doe ik hier? Wonen hier ook Friezen?
Haar hevig geschrokken man wilde haar weer op de fiets hebben om door te gaan. Maar  het zal Gelske niet zijn die met haar medische kennis al gauw door had dat de vrouw een hersenschudding had opgelopen.Na enkele beroepsvragen was het duidelijk:  Een hersenaardbeving.
Gelske:  "Meneer,U zet Uw vrouw NIET op de fiets. U haalt Uw auto met fietsdrager en komt hierheen.
              We doen het volgende!!!
Wim pakt de nog werkende fiets en gaat naar ons vakantiehuisje.  Beertje en ik blijven bij deze mevrouw.
Toen werd het een soort van thriller.
Het bleek dat ik ca 7 km moest rijden om "thuis"te komen.  Het was al half 6.
Om kwart over 6 arriveerde ik.  Fietsrek op auto,terug.
Wat zeg je,TERUG????
Waar zitten die meiden in dit onmetelijke bos?
Ja ik weet het nog Kp24 ....daar hebben we even gerust,vanmiddag em toen zijn we Kp 87 nèt gepasseerd.
Makkelijk toch?  Op de fiets wel maar ik kwam er al snel achter  dat alle zandwegen afgesloten zijn voor autoverkeer. Grote witte hekken van"Het Gëlders Landschap" .  Op slot!  Kan ik er echt niet langs?
Probeer eens over het fietspad te rijden,zei een stemmetje in mij.
Zo gedacht zo gedaan.  Algauw werd het fietspad steeds smaller en smaller tot er twe dikke paaltjes mij de doorgang beletten.   Terug dus.  Na 8 á 9 keer steken kom ik de auto draaien en mijn zoektocht vervolgen.
Wéér stond ik voor zo'n Gelders rothek.   Hé,effe kieke, als ik geluk heb kan ik precies tussen die grote dikke paal en die nóg dikkere boom door,heuveltje af of blijf ik dan steken??   Gokken maar en ja het lukte.
Maar is er ook zo'n uitgang van dit natuurgebied.  Lichte uitbraak van zweet! En het werd steeds later!
Als of ik een engeltje op mijn schouder had kon ik zomaar het gebied uitrijden. In stond in Loenen.
Wat nu?
Een Loenense inboorling was bezig in zijn tuin.   Hallo meneer kunt u mij.....U begrijpt wel wat ik wilde v ragen.
Hebbie gen tillefoon?"
"Nee mijn vrouw wel,die is verdwaald in het bos"
"Nou ik heb er wel 6!"
"Mooi voor U, maar ik weet ons 06-nummer niet"
Nou, dan goat ge veurbie het cafe "de overspannen boer"de zandweg in.  Ik zoeken naar dat cafe met die onbestemde naam.  Uiteindelijk kwam ik dat cafe weer tegen, maar ik kwam van de andere kant......
Goeie vraag   Voor of Voorbij afslaan.
De tijd begon nu echt te dringen en geen eten en drinken aan boord.
Lumineus idee!  Ik ga terug  naar huis zei ik tegen mijzelf en ik bel 112.
Om half 8 draaide ik de parkeerplaats op en wie staan daar? juist Beertje en Gelske. Ze waren door die meneer naar huis gebracht voordat hij zijn vrouw naar het hotel vervoerde.  Wat een kerel is dat!!
Ik ben nog nooit zó verwelkomd door 2 vrouwen die nauwlijks hun tranen konden bedwingen.

"Leuke vakantie gehad"
Ja, éééécht wel"                                                        Wim Soldaat

Een mooi weekend,

Een mooi weekend,

Het leek een zonnig weekend te worden en Gelske vroeg  me om eens te kijken naar een leuk hotelletje,
Ik vond niet zoveel meer want het was te kort dag. Ja ,ik vond er nog een.  Landgoed Ehzerwolde in Almen. Leuke plaatjes die me verleidden om erop  in te gaan.
De tomtom bracht ons tot voor de deur. Veelbelovend was het wel.  Een fontein in de voortuin. En voortuin dat  meer geleek op een park.  "Zie je dat?" zei Gelske...."een rode loper..."!  Nou komop naar de receptie.  We kwamen in een hal, in Jugendstil gebouwd, waar een streng kijkende heer op een schilderij was afgebeeld. Het was de bouwer van dit statige landgoed een zekere Baron Kwakkelhove tot Habenix zoiets was zijn naam geloof ik.  Oké, we scheepten ons in en brachten onze hut in het gerede. Een hotelkamer vind ik altijd een heel ongezellige spelonk maar je doet er maar mee. 3 nachtjes maar.

Eerst maar even de omgeving verkennen,dus op naar Lochem.  Leuk stradje met alleen maar éénrichtingsverkeer merkten we.Maar wel met een chinees!  Wie weet gaan we daar nogeens eten.

Het werd etenstijd in het hotel. van 6 uur tot 10uur.  Het was  een buffetsysteem. We merkten algauw
dat het geen cafetaria was.  De gerant boog bij onze binnenkomst ca.90o en met een heftige armzwaai
begeleidde hij ons naar onze zitplaats "Graag een positie bij het raam,mevroi?"  tuurlijk  dacht ik.
Hij kent z'n gasten, dat zie je zo, want na enige keren te komen informeren over de gang van zaken en
de bedoeling van het buffet in 4 gangen kreeg hij door dat wij hier niet waren gekomen om een onfatsoenkijke bonus van een bank te verteren. Nee, algauw kwam hij langs onze tafel zelfs met een grapje.  Wel heel gedistingeerd overigens want aan de ander tafels werd met een hete aerdappel in de keel gekletst, nee wat zeg ik? gediscussieerd.  Ik dacht nog: eenvoudige mensen hebben echt wel de halve wereld .Na enige tijd werd de verhouding met de gerant ( duidelijk een opgepoetste jongen uit de buurt ) bijna hilarisch.Ttoen we de volgende dag het restaurant weer binnen liepen,nee, betraden ,deed hij alsof hij ons niet zag,waarop ik tegen Gelske zei:"Daar hebbie die boze man weer" waarop hij ons weer uitermate vriendelijk ontving. Mag trouwens ook  wel voor die prijs.

Maar we deden meer dan alleen ons volproppen met alles wat op aarde groeit.  We zijn ook nog cultuur
gericht bezig geweest.  In Zutphen bezochten we de St. Walburgiskerk. en de bloemenmarkt. Een zee van kleur.
'sZondags naar Borculo geweest.  alweer een bloemenmarkt.  Als Gelske  alleen al dat woord hoort raakt ze al in trance.  Gelukkig was er ook een museum in de stad.  Het BrandweerMuseum.
Nu heb ik in mijn jeugdige en dus onbezonnen jaren gesolliciteerd bij Motorkracht in Hoogeveen als tekenaar en dus veel brandweerauto's op de tekentafel het licht doen zien.  Dus een gerichte belangstelling mijnerzijds.

Na het eten,sorry, in deze ambiance zeg je.....de maaltijd genuttigd,liepen wij door het oude kasteelachtig  gebouw. In de gangen waren oude foto's van wel 1 mtr bij 80 cm.te zien waarop je kon ontdekken dat het niet altijd een hotel is geweest. Nee we zagen ca. 20 mensen op bedden liggen in een gang die waaratje nu de eetzaal was..  Die mensen lagen te kuren in een soort veranda met boogvormige openingen van wel 4 x 4 mtr uitkijkend op de tuin.( weer fout, volgens de gerant was dat het wandelplantsoen ). Zonder het idee te hebben in verboden omgeving te dwalen keek de kok om het hoekje van de keuken.  Hij bleek vriendelijk te zijn en had waarschijnlijk dezelfde leermeester gehad als de gerant en zei niet van   wat kommie hier doen? Nee hij bood zelfs aan het huis te laten zien nadat wij ons hadden uitgesloofd om te bewijzen dat we belangstelling toonden voor zijn werkplek.  Even later voegde er zich de dame van de receptie bij ons.  Ze vertelde dat het gebouw uit 1885 was en vroeger ca 1912 geopend was voor TBC-patienten.Maar dat had je al begrepen.
Een 3e persoon vulde onze groep aan.  Ook al zo'n enthousiasteling.  We mochten met  de personeelslift mee naar de röntgenkamer met de belendende ontwikkelkamer. Een vierkant gat in de muur gaf enig licht door zodat de artsen de foto's konden beoordelen.
Toen Gelske liet weten dat ze uit de medische wereld kwam werd de kok  heel opgetogen en vroeg ons mee naar een klein kamertje waar.....niet te geloven....een kruikenwarmer nog steeds stond.
Het was een kast die 30 kruiken kon verwarmen. Electrisch, toen al!!.  Weer even verder had het
bestuur van de zaak een gevoelig moment gehad om een oude steriliseermachine te bewareen.
Het ding had de vorm van de eerste  wasmachines. Maar ooooh zo leuk!!!

Aan elk plezier komt een eind en dan moet je weer inpakken.
Het was regenachtig maar erg ontspannend,op de bijbetaling na.....

Gelske en Wim Soldaat

De 5 Wee's

Jaren geleden volgden wij een opleidings-cursus "journalistiek"  Wij waren lid van een film-videoclub en we moesten wel iets weten over hoe je een ( video- ) bericht moest maken.  We werkten in onze vrije tijd voor een journaal in de Randstad.,  Je moest je exact aan de opnameregels houden.
De instructeur gaf ons de volgende regels mee,die we steeds in ons hoofd moesten hebben,tijdens de opnames.   Het moet zó in je kop zitten dat het is als je ademhalen,niet denken maar doen!

De Wee's......

W(1)  Waar gebeurde het?    Zoek een plaatsnaam- of straatnaambord
                                                Bijv.: "Ruinen"   of  "Heerengracht"
W(2)   Wat gebeurde er ?       Vertel, film of fotografeer de gebeurtenis
                                                In de trant van: Üit een mode- zaak zijn vannacht 3 dode
                                                etalagepoppen ontvoerd.
W(3)   Welke personen/instanties zijn verantwoordelijk?
                                                 Interview de politiechef en/of de burgemeester
W(4)    Waarom is het interessant?
                                                 Deze roof is de 3e in deze buurt. De politie staat voor een 
                                                 raadsel.
W(5)    Waartoe kan dit leiden?
                                                 Als bijv, de dief een seksuele afwijking heeft kan hij/zij
                                                 een gevaar betekenen voor de omgeving,volgens psycholoog
                                                 Dr. Doordenker.
                                                       
Let er eens op hoe de presentatoren van de diverse  TV- journaals deze regels hanteren.
De nieuwslezer geeft vaak (vaak te) snel W(1) en W(2) door.  Als je blijft kijken zul gauw merken dat het een en ander in Den Haag (doordat je het Buitenhof of zoiets herkent) zich afspeelt.
Ook start het item met beelden van bijvoorbeeld De Dom.... oké , Utrecht dus.
Nou zul je zeggen:"ja,ja, je praat als filmer,maar hoe doe ik als fotograaf dit dan?"
Mag ik je een tip geven?
Eigenlijk is het eenvoudig.
We gaan op vakantie en we maken een serie voor in een album.
Foto (1) voor het huis pakken we de auto in
Foto(2)  Grensovergang "Deutschland"
Foto(3)  Onderweg eten we een plakje brood met een sapje op een pick-nick plaats.
Foto(3)  plaatsnaambord van je vakantie oord
               eventueel  ook de naam van je camping c.q.bungalow-park
Foto(x,y,z)  nou kun je je gang gaan,als je het duidelijk met naam en toenaam op de
               gevoelige plaat zet dan hoef je ook niet te vertellen in de geest van  ....en toen...en toen...
               en toen.....  Je geeft je gasten het album op schoot en ze zijn even rustig.

Nog even een tip:  Als je gevraagd wordt een bruiloft of ander feestje te verslaan maak dan wel even een soort scenario'tje.. Je kunt maar één keer opnemen en .....zenuwen thuislaten!!

Succes                                                                                  Wim Soldaat

JE MAG - JE MOET - WIL JE - KUN JE ?

Een ziekenhuisverhaal

In november 2011 moest ik worden opgenomen voor een operatie.  Nou, het is me duidelijk geworden dat mogen en moeten  wel heel dicht bij elkaar liggen.  Op de parkeerplaats begint het al! Je mag er parkeren maar het kost je een verMOGEN.  Je mag je auto ook wel ergens anders op de openbare weg zetten maar bij een eventuele beschadiging mag je het zelf gaan uitzoeken.  O.K. (ik bedoel okéé, straks hebben deze letters een andere betekenis)
Je meldt je aan op de Xe etage bij de receptie.  De receptioniste: "U mag zich melden bij kamer xxx." Daar aangekomen werd ik opgevangen door een heel plezierige zuster,vakbekwaam en doortastend.
Maar let op!
1) Ze zegt: U mag uw kleren in de kast hangen
2) U mag in dit bed plaats nemen
3) Als het koud wordt mag U deze deken over trekken
4) Om de hoek,links,is het toilet  dat U mag gebruiken
5) Met dit apparaat kun U bellen  als er.......
 Na een uur 2 zusters: "Wij mogen U naar de OK brengen"    Daar aangekomen doken uit alle donkere hoeken groen gekleedde figuren met rare mutsjes op.  Ik vroeg of zij mijn executiepeloton waren.  Er klonk(in mijn oren) een hatelijk  gelach.  Wilt u uw armen spreiden,juist,ja, ik werd vastgesjord en vroeg aan de leider van het peloton "Ga je me nu kruisigen?" Een andere arts stond aan mijn hoofdeinde die ik waarschijnlijk niet mocht zien (was dat dan de beul????)
De opererende arts zei dat in mijn dossier dat ik onder Dr X. in V.in behandeling ben geweest. Ken je hem nog?
Naruurlijk ken ik hem nog  een heel aimabele man, ik mocht hem graaaaaaaa.....  Weg was ik!

Op de verkoeverkamer kwam ik weer bij. DORST!!Mag ik wat drinken?
NEE!!!!! U moet (voor het eerst hoorde ik MOETEN) nog even bijkomen. Okéé dan maar en ik trad verder op mijn lijdensweg,   Weer 2 zusters........ we mogen u naar de kamer brengen.
Weer enkele uren later mocht ik wat drtinken.  Er werd zelfs een kan met 1,5 ltr water voor mijn neus gezet die ik die avond nog moest verweerken.  Als je dan weer MOETEN hoort zeggen is het een soort verademing. Maar......1,5 liter?

Wat liggen mogen en moeten toch dicht bij elkaar.  Ik ben blij weer thuis te zijn waar ook wel een soort moeten op me af komt maar dat is dan in de vorm van  WIL JE?    De slang van de stofzuiger ligt eraf,wil je hem......
Het snoer van de broodrooster is verbrand wil je even......  Als het dan te lang gaat duren voor ik er psychisch aan toe ben
klinkt het KUN JE dit of dat. Tuurlijk kAN ik dat,de vraag werkt op je eergevoel  en eh.... Ik voel me na de operatie toch weer als herboren,toch?
Wim Soldaat.