Tranen van opluchting...........

Tranen van opluchting...........

"Vakantie gehad?     "Ja"     "Leuk?"  "Nou ja,,,,,"  lees verder.
"Waar we geweest zijn?"   "In Eerbeek,heel vroeger heette het Oerbeecke ( oude beek) ,  Nee niet de hoofdstad van OeRRbekistan, nee dichterbij hoor. En maar 2 buitjes gehad  en 's avonds ook nog.  Overdag veel gefietst,omgeving van Beekbergen,Loenen en Dieren en zo" 
Na een lichte valpartij ging alles wel goed tot dan toe.  Tot Woensdag.....  We zouden een knooppunten(Kp)-route volgen. Het was steeds een stevige trap tegen de vele heuvels op,maar dan ging je ook met een snelheid van zo'n34 km/u weer naar beneden.  Maar bij een van de hellingen raakten de accu's van 2 E-bikes leeg. Midden in de donkere bossen op de Veluwe.  Een eind van huis. We hadden een trip van 30 km uitgezocht,maar waar zitten we nu op de route????   Lopen,lopen,lopen.   Kunnen we beter doorgaan of terug naar ergens?  Daar sta je dan midden in de Imbos.
Plotseling kwamen er 2 fietsers ons tegemoet.  Redders???
Een vriendelijke mevrouw lachtte ons toe met de woorden "Zo gaat het lekkerder,naar beneden"
Ze had het nog niet uit d'r mond of ze gaf met hoge snelheid het gravelpad  een keiharde zoen.
Ze bleef even liggen. Roerloos.  Wij , Gelske en schoonzus Beertje en ik schoten erop af.
Ze was even van de wereld. Toen tilde ze haar been op en worstelde zich onder haar E-bike vandaan.
"Waar ben ik? Wie zijn jullie? Wat doe ik hier? Wonen hier ook Friezen?
Haar hevig geschrokken man wilde haar weer op de fiets hebben om door te gaan. Maar  het zal Gelske niet zijn die met haar medische kennis al gauw door had dat de vrouw een hersenschudding had opgelopen.Na enkele beroepsvragen was het duidelijk:  Een hersenaardbeving.
Gelske:  "Meneer,U zet Uw vrouw NIET op de fiets. U haalt Uw auto met fietsdrager en komt hierheen.
              We doen het volgende!!!
Wim pakt de nog werkende fiets en gaat naar ons vakantiehuisje.  Beertje en ik blijven bij deze mevrouw.
Toen werd het een soort van thriller.
Het bleek dat ik ca 7 km moest rijden om "thuis"te komen.  Het was al half 6.
Om kwart over 6 arriveerde ik.  Fietsrek op auto,terug.
Wat zeg je,TERUG????
Waar zitten die meiden in dit onmetelijke bos?
Ja ik weet het nog Kp24 ....daar hebben we even gerust,vanmiddag em toen zijn we Kp 87 nèt gepasseerd.
Makkelijk toch?  Op de fiets wel maar ik kwam er al snel achter  dat alle zandwegen afgesloten zijn voor autoverkeer. Grote witte hekken van"Het Gëlders Landschap" .  Op slot!  Kan ik er echt niet langs?
Probeer eens over het fietspad te rijden,zei een stemmetje in mij.
Zo gedacht zo gedaan.  Algauw werd het fietspad steeds smaller en smaller tot er twe dikke paaltjes mij de doorgang beletten.   Terug dus.  Na 8 á 9 keer steken kom ik de auto draaien en mijn zoektocht vervolgen.
Wéér stond ik voor zo'n Gelders rothek.   Hé,effe kieke, als ik geluk heb kan ik precies tussen die grote dikke paal en die nóg dikkere boom door,heuveltje af of blijf ik dan steken??   Gokken maar en ja het lukte.
Maar is er ook zo'n uitgang van dit natuurgebied.  Lichte uitbraak van zweet! En het werd steeds later!
Als of ik een engeltje op mijn schouder had kon ik zomaar het gebied uitrijden. In stond in Loenen.
Wat nu?
Een Loenense inboorling was bezig in zijn tuin.   Hallo meneer kunt u mij.....U begrijpt wel wat ik wilde v ragen.
Hebbie gen tillefoon?"
"Nee mijn vrouw wel,die is verdwaald in het bos"
"Nou ik heb er wel 6!"
"Mooi voor U, maar ik weet ons 06-nummer niet"
Nou, dan goat ge veurbie het cafe "de overspannen boer"de zandweg in.  Ik zoeken naar dat cafe met die onbestemde naam.  Uiteindelijk kwam ik dat cafe weer tegen, maar ik kwam van de andere kant......
Goeie vraag   Voor of Voorbij afslaan.
De tijd begon nu echt te dringen en geen eten en drinken aan boord.
Lumineus idee!  Ik ga terug  naar huis zei ik tegen mijzelf en ik bel 112.
Om half 8 draaide ik de parkeerplaats op en wie staan daar? juist Beertje en Gelske. Ze waren door die meneer naar huis gebracht voordat hij zijn vrouw naar het hotel vervoerde.  Wat een kerel is dat!!
Ik ben nog nooit zó verwelkomd door 2 vrouwen die nauwlijks hun tranen konden bedwingen.

"Leuke vakantie gehad"
Ja, éééécht wel"                                                        Wim Soldaat

Een mooi weekend,

Een mooi weekend,

Het leek een zonnig weekend te worden en Gelske vroeg  me om eens te kijken naar een leuk hotelletje,
Ik vond niet zoveel meer want het was te kort dag. Ja ,ik vond er nog een.  Landgoed Ehzerwolde in Almen. Leuke plaatjes die me verleidden om erop  in te gaan.
De tomtom bracht ons tot voor de deur. Veelbelovend was het wel.  Een fontein in de voortuin. En voortuin dat  meer geleek op een park.  "Zie je dat?" zei Gelske...."een rode loper..."!  Nou komop naar de receptie.  We kwamen in een hal, in Jugendstil gebouwd, waar een streng kijkende heer op een schilderij was afgebeeld. Het was de bouwer van dit statige landgoed een zekere Baron Kwakkelhove tot Habenix zoiets was zijn naam geloof ik.  Oké, we scheepten ons in en brachten onze hut in het gerede. Een hotelkamer vind ik altijd een heel ongezellige spelonk maar je doet er maar mee. 3 nachtjes maar.

Eerst maar even de omgeving verkennen,dus op naar Lochem.  Leuk stradje met alleen maar éénrichtingsverkeer merkten we.Maar wel met een chinees!  Wie weet gaan we daar nogeens eten.

Het werd etenstijd in het hotel. van 6 uur tot 10uur.  Het was  een buffetsysteem. We merkten algauw
dat het geen cafetaria was.  De gerant boog bij onze binnenkomst ca.90o en met een heftige armzwaai
begeleidde hij ons naar onze zitplaats "Graag een positie bij het raam,mevroi?"  tuurlijk  dacht ik.
Hij kent z'n gasten, dat zie je zo, want na enige keren te komen informeren over de gang van zaken en
de bedoeling van het buffet in 4 gangen kreeg hij door dat wij hier niet waren gekomen om een onfatsoenkijke bonus van een bank te verteren. Nee, algauw kwam hij langs onze tafel zelfs met een grapje.  Wel heel gedistingeerd overigens want aan de ander tafels werd met een hete aerdappel in de keel gekletst, nee wat zeg ik? gediscussieerd.  Ik dacht nog: eenvoudige mensen hebben echt wel de halve wereld .Na enige tijd werd de verhouding met de gerant ( duidelijk een opgepoetste jongen uit de buurt ) bijna hilarisch.Ttoen we de volgende dag het restaurant weer binnen liepen,nee, betraden ,deed hij alsof hij ons niet zag,waarop ik tegen Gelske zei:"Daar hebbie die boze man weer" waarop hij ons weer uitermate vriendelijk ontving. Mag trouwens ook  wel voor die prijs.

Maar we deden meer dan alleen ons volproppen met alles wat op aarde groeit.  We zijn ook nog cultuur
gericht bezig geweest.  In Zutphen bezochten we de St. Walburgiskerk. en de bloemenmarkt. Een zee van kleur.
'sZondags naar Borculo geweest.  alweer een bloemenmarkt.  Als Gelske  alleen al dat woord hoort raakt ze al in trance.  Gelukkig was er ook een museum in de stad.  Het BrandweerMuseum.
Nu heb ik in mijn jeugdige en dus onbezonnen jaren gesolliciteerd bij Motorkracht in Hoogeveen als tekenaar en dus veel brandweerauto's op de tekentafel het licht doen zien.  Dus een gerichte belangstelling mijnerzijds.

Na het eten,sorry, in deze ambiance zeg je.....de maaltijd genuttigd,liepen wij door het oude kasteelachtig  gebouw. In de gangen waren oude foto's van wel 1 mtr bij 80 cm.te zien waarop je kon ontdekken dat het niet altijd een hotel is geweest. Nee we zagen ca. 20 mensen op bedden liggen in een gang die waaratje nu de eetzaal was..  Die mensen lagen te kuren in een soort veranda met boogvormige openingen van wel 4 x 4 mtr uitkijkend op de tuin.( weer fout, volgens de gerant was dat het wandelplantsoen ). Zonder het idee te hebben in verboden omgeving te dwalen keek de kok om het hoekje van de keuken.  Hij bleek vriendelijk te zijn en had waarschijnlijk dezelfde leermeester gehad als de gerant en zei niet van   wat kommie hier doen? Nee hij bood zelfs aan het huis te laten zien nadat wij ons hadden uitgesloofd om te bewijzen dat we belangstelling toonden voor zijn werkplek.  Even later voegde er zich de dame van de receptie bij ons.  Ze vertelde dat het gebouw uit 1885 was en vroeger ca 1912 geopend was voor TBC-patienten.Maar dat had je al begrepen.
Een 3e persoon vulde onze groep aan.  Ook al zo'n enthousiasteling.  We mochten met  de personeelslift mee naar de röntgenkamer met de belendende ontwikkelkamer. Een vierkant gat in de muur gaf enig licht door zodat de artsen de foto's konden beoordelen.
Toen Gelske liet weten dat ze uit de medische wereld kwam werd de kok  heel opgetogen en vroeg ons mee naar een klein kamertje waar.....niet te geloven....een kruikenwarmer nog steeds stond.
Het was een kast die 30 kruiken kon verwarmen. Electrisch, toen al!!.  Weer even verder had het
bestuur van de zaak een gevoelig moment gehad om een oude steriliseermachine te bewareen.
Het ding had de vorm van de eerste  wasmachines. Maar ooooh zo leuk!!!

Aan elk plezier komt een eind en dan moet je weer inpakken.
Het was regenachtig maar erg ontspannend,op de bijbetaling na.....

Gelske en Wim Soldaat