Een ziekenhuisverhaal
In november 2011 moest ik worden opgenomen voor een operatie. Nou, het is me duidelijk geworden dat mogen en moeten wel heel dicht bij elkaar liggen. Op de parkeerplaats begint het al! Je mag er parkeren maar het kost je een verMOGEN. Je mag je auto ook wel ergens anders op de openbare weg zetten maar bij een eventuele beschadiging mag je het zelf gaan uitzoeken. O.K. (ik bedoel okéé, straks hebben deze letters een andere betekenis)
Je meldt je aan op de Xe etage bij de receptie. De receptioniste: "U mag zich melden bij kamer xxx." Daar aangekomen werd ik opgevangen door een heel plezierige zuster,vakbekwaam en doortastend.
Maar let op!
1) Ze zegt: U mag uw kleren in de kast hangen
2) U mag in dit bed plaats nemen
3) Als het koud wordt mag U deze deken over trekken
4) Om de hoek,links,is het toilet dat U mag gebruiken
5) Met dit apparaat kun U bellen als er.......
Na een uur 2 zusters: "Wij mogen U naar de OK brengen" Daar aangekomen doken uit alle donkere hoeken groen gekleedde figuren met rare mutsjes op. Ik vroeg of zij mijn executiepeloton waren. Er klonk(in mijn oren) een hatelijk gelach. Wilt u uw armen spreiden,juist,ja, ik werd vastgesjord en vroeg aan de leider van het peloton "Ga je me nu kruisigen?" Een andere arts stond aan mijn hoofdeinde die ik waarschijnlijk niet mocht zien (was dat dan de beul????)
De opererende arts zei dat in mijn dossier dat ik onder Dr X. in V.in behandeling ben geweest. Ken je hem nog?
Naruurlijk ken ik hem nog een heel aimabele man, ik mocht hem graaaaaaaa..... Weg was ik!
Op de verkoeverkamer kwam ik weer bij. DORST!!Mag ik wat drinken?
NEE!!!!! U moet (voor het eerst hoorde ik MOETEN) nog even bijkomen. Okéé dan maar en ik trad verder op mijn lijdensweg, Weer 2 zusters........ we mogen u naar de kamer brengen.
Weer enkele uren later mocht ik wat drtinken. Er werd zelfs een kan met 1,5 ltr water voor mijn neus gezet die ik die avond nog moest verweerken. Als je dan weer MOETEN hoort zeggen is het een soort verademing. Maar......1,5 liter?
Wat liggen mogen en moeten toch dicht bij elkaar. Ik ben blij weer thuis te zijn waar ook wel een soort moeten op me af komt maar dat is dan in de vorm van WIL JE? De slang van de stofzuiger ligt eraf,wil je hem......
Het snoer van de broodrooster is verbrand wil je even...... Als het dan te lang gaat duren voor ik er psychisch aan toe ben
klinkt het KUN JE dit of dat. Tuurlijk kAN ik dat,de vraag werkt op je eergevoel en eh.... Ik voel me na de operatie toch weer als herboren,toch?
Wim Soldaat.
